Το Πολεμικό Ναυτικό αναζητά τα 53 μέλη του πληρώματος

Το Πολεμικό Ναυτικό της Ινδονησίας αναζητά υποβρύχιο που αγνοείται με 53 μέλη πληρώματος, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν σήμερα (τοπική ώρα), και ζητά βοήθεια από την Αυστραλία και τη Σιγκαπούρη στην επιχείρηση έρευνας, όπως δήλωσε σήμερα στο Reuters ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Το γερμανικής κατασκευής υποβρύχιο KRI Nanggala-402 πραγματοποιούσε άσκηση με τορπίλη σε ύδατα βόρεια της νήσου Μπαλί σήμερα, αλλά απέτυχε να διαβιβάσει τα αποτελέσματα, όπως αναμενόταν, δήλωσε εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού.

«Συνεχίζουμε να ερευνούμε τα ύδατα του Μπαλί, 60 μίλια (96 χλμ) από το Μπαλί, για 53 ανθρώπους», δήλωσε στο Reuters με γραπτό μήνυμά του ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Χάντι Τζατζάντο.

Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεσων επιβεβαίωσε ότι η χώρα ζήτησε τη βοήθεια της Αυστραλίας και της Σιγκαπούρης στις έρευνες για το υποβρύχιο και τα αγνοούμενα μέλη του πληρώματος. Δήλωσε ότι η επαφή με το σκάφος χάθηκε στις 4.30 π.μ. (τοπική ώρα) σήμερα.

Εκπρόσωποι των υπουργείων Άμυνας της Αυστραλίας και της Σιγκαπούρης δεν απάντησαν άμεσα σε αίτημα για σχόλιο.

Το 1.395 τόνων KRI Nanggala-402 κατασκευάστηκε στη Γερμανία το 1978, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της γραμματείας του ινδονησιακού υπουργικού συμβουλίου, και υποβλήθηκε σε διετή διαδικασία επισκευής στη Νότια Κορέα, η οποία ολοκληρώθηκε το 2012.

Η Ινδονησία είχε στο παρελθόν στόλο 12 υποβρυχίων που αγοράστηκαν από τη Σοβιετική Ένωση για να πραγματοποιεί περιπολίες στο αρχιπέλαγός της. Τώρα διαθέτει στόλο με μόνο πέντε υποβρύχια, μεταξύ των οποίων δύο υποβρύχια γερμανικής κατασκευής Τύπου 209 και τρία νεότερα νοτιοκορεατικά σκάφη.

Η Ινδονήσια επιδιώκει να αναβαθμίσει τις αμυντικές της δυνατότητες, αλλά μέρος του εξοπλισμού της, που είναι ακόμα σε διαδικασία συντήρησης και επισκευής, είναι παλαιό και τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί θανατηφόρα δυστυχήματα που αφορούν κυρίως παλαιότερα στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη.

(Φωτογραφία αρχείου)

Ένοχος κρίθηκε ο πρώην αστυνομικός Ντέρεκ Σόβιν για τις τρεις κατηγορίες που δικαζόταν, σχετικά με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ.



Το δικαστήριο της Μινεάπολης έκρινε ένοχο τον Ντέρεκ Σόβιν, τον 45χρονο πρώην αστυνομικό για τις κατηγορίες για ανθρωποκτονία, ακούσια ανθρωποκτονία και βιαιοπραγία που προκάλεσε τον θάνατο του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ τον περασμένο Μάιο.

Το 12μελες σώμα ενόρκων ανάγνωσε την ετυμηγορία του λίγο μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας κρίνοντας τον Σόβιν ένοχο και για τις τρεις κατηγορίες που δικαζόταν.

Ο πρώην αστυνομικός μεταφέρθηκε αμέσως μετά την ανάγνωση της απόφασης εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου με χειροπέδες και θα οδηγηθεί στη φυλακή.

Η ανακοίνωση της ετυμηγορίας σκόρπισε έκρηξη χαράς μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. 

Η μέγιστη ποινή για ακούσια δολοφονία δεύτερου βαθμού είναι φυλάκιση όχι μεγαλύτερη των 40 ετών. Η μέγιστη ποινή για δολοφονία τρίτου βαθμού είναι φυλάκιση όχι μεγαλύτερη των 25 ετών.

Η μέγιστη ποινή για ανθρωποκτονία δεύτερου βαθμού είναι 10 χρόνια ή / και 20.000 $.

Το συγκεντρωμένο πλήθος έξω από το δικαστήριο υποδέχθηκε με χειροκροτήματα την καταδικαστική απόφαση, φωνάζοντας συνθήματα όπως "Δικαιοσύνη" και "Black lives matter".

Ο δικηγόρος της οικογένειας του Τζορτζ Φλόιντ χαιρέτισε την ετυμηγορία των ενόρκων που κήρυξαν ένοχο τον πρώην αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν για τη δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού, κάνοντας λόγο για ένα «σημείο καμπής στην ιστορία».

«Ένοχος! Η δικαιοσύνη που αποδόθηκε με πόνο, αποδόθηκε τελικά στην οικογένεια του Τζορτζ Φλόιντ. Αυτή η ετυμηγορία είναι ένα σημείο καμπής στην ιστορία», σχολίασε ο δικηγόρος Μπεν Κραμπ.

Υπενθυμίζεται πως, τα μέλη του σώματος των ενόρκων στη δίκη του Ντέρεκ Σόβιν αποσύρθηκαν το βράδυ της Δευτέρας - τα ξημερώματα της Τρίτης (ώρα Ελλάδας) - για να διαβουλευθούν κεκλεισμένων των θυρών ώστε να καταλήξουν σε ετυμηγορία.

Ο δικαστής Πίτερ Κέιχιλ, καλώντας το σώμα να φανεί "απόλυτα αμερόληπτο", του ζήτησε "να εξετάσει τα αποδεικτικά στοιχεία, να τα ζυγίσει και να εφαρμόσει τον νόμο".

Ο δικηγόρος του Σόβιν ζήτησε την αθώωση του πελάτη του, λέγοντας ότι η κατηγορούσα αρχή δεν παρείχε αδιάσειστες αποδείξεις της ενοχής του.

Η κατηγορούσα αρχή "απέτυχε να παράσχει αποδείξεις πέραν πάσης αμφιβολίας και ο κ. Σόβιν πρέπει επομένως να κριθεί αθώος", δήλωσε ο Έρικ Νέλσον έπειτα από σχεδόν τρεις ώρες αγόρευσής του.

Νωρίτερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είπε ότι προσευχόταν για "τη σωστή ετυμηγορία", προφανώς υπονοώντας ότι ήθελε να καταδικαστεί ο Σόβιν. Επιβεβαίωσε, επίσης, ότι είχε καλέσει την οικογένεια του Φλόιντ για να εκφράσει την υποστήριξή του.

Ο Τζο Μπάιντεν παρακολούθησε τη δίκη από τη Δυτική Πτέρυγα, ενώ επικοινώνησε με την οικογένεια του Φλόιντ μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας.

Μαρτυρίες στη δίκη για τη δολοφονία του Φλόιντ

Πολλοί από τους μάρτυρες στη δίκη για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ περιέγραψαν με συγκλονιστικό τρόπο τις ιστορίες τους, ενώ μερικοί από αυτούς μίλησαν για το τραύμα που τους άφησε η παρακολούθηση του θανάτου του.

Η Νταρνίλα, η οποία ήταν 17 χρονών κατά τη δολοφονία του Φλόιντ, μαγνητοσκόπησε το βίντεο που έγινε viral σε όλο τον κόσμο. Είπε στο δικαστήριο ότι υπήρχαν νύχτες που έμενε ξύπνια "ζητώντας συγγνώμη από τον Φλόιντ για το ότι δεν έκανε περισσότερα".

"Όταν κοιτάζω τον Τζορτζ Φλόιντ, κοιτάω τον μπαμπά μου. Κοιτάζω τα αδέρφια μου, κοιτάζω τα ξαδέρφια μου, τους θείους μου. Επειδή είναι όλοι μαύροι", είπε.

Το χρονικό της δολοφονίας Φλόιντ

Ο Φλόιντ πέθανε στις 25 Μαΐου 2020. Ήταν δεμένος με χειροπέδες και φώναζε προς τον αστυνομικό Σοβίν πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Εκείνος συνέχισε να πιέζει το λαιμό του με το γόνατο του, ακόμα και μετά τη στιγμή που σταμάτησε να κινείται και να μιλάει.

Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ πυροδότησε μαζικές διαμαρτυρίες τόσο στη Μινεάπολη και τις ΗΠΑ, όσο και σε όλο τον πλανήτη, με το "Black Lives Matter" να γίνεται παγκόσμιο κίνημα και το "I can't breathe" σύνθημα στο στόμα όλων.

Η δίκη των συναδέλφων του Σόβιν Τόμας Λέιν, Τζον Κενγκ, Τάου Θάο, που κατηγορούνται ως συνεργοί σε ανθρωποκτονία, έχει προγραμματιστεί για τον Αύγουστο.

Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο Τόμας Φριτς, ο Γερμανός ηθοποιός που έγινε γνωστός στην Ελλάδα από την ταινία «Επιχείρηση Απόλλων» στο πλευρό της Έλενας Ναθαναήλ.

Το 1968 η Έλενα Ναθαναήλ πρωταγωνιστούσε σε μια ρομαντική ταινία με φόντο τις πιο τουριστικές γωνιές της Ελλάδας. Ενα φιλμ ελληνικής και σουηδικής συμπαραγωγής, με τίτλο «Επιχείρηση Απόλλων», στο οποίο τον πρωταγωνιστικό ρόλο πλάι στην Ελληνίδα καλλονή υποδυόταν ένας νεαρός κατάξανθος άνδρας με γαλανά μάτια.

Όπως και στον ρόλο, έτσι και στη ζωή, ο άνδρας που στη μισή διάρκεια της ταινίας γραντζουνούσε την κιθάρα του και τραγουδούσε (καθότι λάτρευε τη μουσική) δεν ήταν άλλος από τον Τόμας Φριτς.


Το πόστερ της ταινίας για την ισπανική αγορά

Ο 77χρονος άνδρας ήταν πιότερο γνωστός στο κοινό της Γερμανίας ως γιος του επίσης ηθοποιού, Γουίλι Φιτς. Ο εκλιπών χάρισε επίσης τη φωνή του στον Σκαρ, τον μοχθηρό αδελφό του Μουφάσα στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ, «Ο Βασιλιάς των λιονταριών», στη γερμανική της εκδοχή.

Η ταινία «Επιχείρηση Απόλλων»
Σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκαλενάκη, η ταινία «Επιχείρηση Απόλλων», από το 1968, περιέγραφε την ιστορία ενός νεαρού Γερμανού πρίγκιπα, που επισκέπτεται την Ελλάδα, ερωτεύεται μία Ελληνίδα ξεναγό και το σκάει από τη θαλαμηγό του, για να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος τον έρωτά του, έστω και για δύο μέρες.

Η ταινία προβλήθηκε στην Αγγλία, τις ΗΠΑ αλλά και τη Γαλλία με σημαντική εισπρακτική επιτυχία. Εκτός από τα τραγούδια του Φριτς, κατά τη διάρκεια της ταινίας ακούστηκε για πρώτη φορά το τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου «Ζαβαρακατρανέμια».

 

 

 Η λατρεία του Φριτς για τη Μύκονο
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Τόμας Φριτς βρέθηκε και στην κοσμοπολίτικη Μύκονο, προορισμό που ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή. «Κάναμε και μια σκηνή στη Μύκονο, στους ανεμόμυλους στην Αλευκάντρα, και εκεί ερωτεύτηκα το νησί», δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή του σε ελληνικό περιοδικό.

«Επέστρεψα τα επόμενα δύο καλοκαίρια και στη συνέχεια αγόρασα ένα σπιτάκι και έρχομαι κάθε χρόνο. Αγαπώ πολύ το νησί και δεν μου αρέσει όλος αυτός ο τουριστικός συρφετός. Γι' αυτό και έρχομαι νωρίς την άνοιξη και φεύγω στα μέσα Μαΐου», έλεγε. 

 

Η γνωριμία με την Έλενα Ναθαναήλ
Ο Φριτς δήλωνε πως γνώριζε την Έλενα Ναθαναήλ από μια ταινία που είχε γυρίσει η Ελληνίδα ηθοποιός στη Γερμανία, ωστόσο την πρωτοσυνάντησε για τα γυρίσματα του «Επιχείρηση Απόλλων».

«Ήταν το παρθενικό μου ταξίδι στη χώρα σας και είχα την τύχη να είναι από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα» έλεγε και τόνιζε πως του είχαν κάνει εντύπωση τα μακριά μαύρα μαλλιά, ένα πρότυπο ομορφιάς σπάνιο για τη Γερμανία.


Στιγμιότυπο από την ταινία
«Έχω λυπηθεί πάρα πολύ με την απώλειά της. Για μένα η Έλενα σήμαινε πολλά και ας είχα να τη δω πολλά χρόνια! Από την πρώτη στιγμή που τη συνάντησα εντυπωσιάστηκα από τα μακριά βελούδινα μαύρα μαλλιά της, το μαύρο σαν κάρβουνο βλέμμα της» δήλωνε ο Φριτς, με αφορμή την είδηση του θανάτου της Έλενας Ναθαναήλ το 2008.


 

Τη ζωή της έχασε μία 61χρονη γυναίκα πέντε μέρες μετά τη λήψη του εμβολίου της Astrazeneca.

«Έχω έγγραφο από το εμβολιαστικό κέντρο που η ίδια είχε δηλώσει όλα τα υποκείμενά νοσήματά της. Της είχαν δώσει άδεια να μπορέσει να υποβληθεί στον εμβολιασμό. Προφανώς δεν υπήρχαν οδηγίες από την Astrazeneca προς τους γιατρούς ότι κάποιοι συμπολίτες μας δεν θα υποβληθούν στον εμβολιασμό. Οι γιατροί στα εμβολιαστικά κέντρα λειτουργούν με βάση τις οδηγίες του υπουργείου Υγείας και των εταιρειών. Η ίδια είχε ρωτήσει και το δικό της γιατρό, όλοι είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους εμβολιαστεί» σημείωσε στο MEGA ο δικηγόρος της οικογένειας της 61χρονης, Αντώνης Σακαρούδης.

H Astrazeneca έχει επικοινωνήσει με τον γιατρό στο εμβολιαστικό κέντρο. Περιμένουμε τις ιστολογικές. Η οικογένεια μου έχει δώσει εντολή για μηνυτήρια αναφορά για ανθρωποκτονία», είπε ο δικηγόρος, ενώ ο γιος της Βασίλης γιος της 61χρονης, περιέγραψε όσα συνέβησαν έως ότου να καταλήξει…

«Έκανε το Σάββατο 27 μαρτίου το εμβόλιο, αργά το ίδιο βράδυ τις έπεσε το οξυγόνο. Μετά ήταν μια χαρά, πήγε στη δουλειά της. Την Τετάρτη μου είπε ότι θα καθόταν σπίτι. Δεν ένιωθε καλά και εκανε τεστ covid και ακτινογραφία. Μιλήσαμε στη 13:00. Ήταν αρνητική στον κορονοϊό, ενώ η ακτινογραφία ήταν καθαρή. 13:15 την ξανά πήρα τηλέφωνο και δεν μου απάντησε. Μπήκα στην κάμερα που είχαμε και την είδα να έχει σβήσει» ανέφερε ο γιος της 61χρονη γυναίκα.

Η 61χρονη είχε περάσει τρεις φορές καρκίνο και τον είχε νικήσει. «Αυτό είναι που μας έχει τρελάνει. Νίκησε τον καρκίνο και πήγε για κάτι καλό, να εμβολιαστεί, και έφυγε από αυτό» συμπλήρωσε. Σύμφωνα με την νεκροψία η 61χρονη κατέληξε από θρόμβωση.

https://www.flogasport.gr

η Δευτέρα 3 Μαΐου επαναλειτουργεί η Εστίαση σε εξωτερικούς χώρους και η κυκλοφορία διευρύνεται έως τις 11 το βράδυ, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τηλεοπτικό μήνυμά του. «Με υποχρεωτικά self-test στους εργαζομένους. Αποστάσεις στα τραπεζοκαθίσματα. Και τα γνωστά μέτρα υγιεινής», συμπλήρωσε ο κ. Μητσοτάκης.

Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ακόμα ότι στις 10 Μαΐου ανοίγουν και πάλι γυμνάσια και δημοτικά σχολεία. Και εδώ θα ισχύουν οι αυτοδιαγνωστικοί έλεγχοι για μαθητές, εκπαιδευτικούς και διοικητικό προσωπικό. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι κανόνες προστασίας στις αίθουσες.

Περαιτέρω, έκανε γνωστό ότι το Σάββατο 15 Μαΐου ανοίγει ο Τουρισμός. «Με προδιαγραφές για επισκέπτες που έχουν εμβολιαστεί, όσο και για εκείνους που θα πρέπει να ταξιδεύουν με test. Στις 15 Μαΐου, επίσης, απελευθερώνονται οι υπερτοπικές μετακινήσεις για όλους τους πολίτες. Ενώ θα επιτραπούν και ορισμένες δραστηριότητες του Πολιτισμού» σημείωσε.

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1969

Ο Παπαδόπουλος και οι 70.000 «τεντιμπόηδες»

«ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝ»

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/11/2000

http://www.iospress.gr/ios2000/ios20001119a.htm

ΑΠΟ ΤΟ 1967 ΣΤΟ 2021. Η ανατροπή της σύγχρονης χούντας των lockdown θα ξεκινήσει από την αντίδραση των «νέων που τους έλεγαν αλήτες»[πάντα]. Ας μη ξεχνάμε ότι το ξέφτισμα της κουρελούς της στρατιωτικής χούντας άρχισε στις 21 Απριλίου 1969, όταν ο μαθητικός πληθυσμός γελοιοποίησε με μοναδικό τρόπο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στο Παναθηναϊκό Στάδιο, την πρώτη μαζική και μεγαλειώδη πράξη αντίστασης στην παράνοια των «εθνοσωτήρων», που απωθήθηκε σκοπίμως στην ιστορική μνήμη, ίσως επειδή αποτελούσε αυθόρμητη εκδήλωση 70.000 «τεντιμπόηδων» (όπως χαρακτηρίστηκαν από τους λακέδες της χούντας) και όχι κάποιων αντιστασιακών οργανώσεων.

Όπως σημειώνει η ομάδα του ΙΟΥ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (19/11/2000):

«Στην ιστορία έχει μείνει ως πρώτη και μοναδική μαζική αντιστασιακή πράξη των πρώτων χρόνων της δικτατορίας η σιωπηλή συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου το Νοέμβρη του 1968.

Όμως η τιμή για το πρώτο μαζικό κράξιμο της χούντας ανήκει στους μαθητές της Αθήνας, τους οποίους συγκέντρωσε ο Παπαδόπουλος στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 21 Απριλίου του 1969 για να δώσει πανηγυρικό τόνο στη δεύτερη επέτειο του πραξικοπήματος. Το γεγονός έχει περάσει στα "ψιλά" της ιστορικής μνήμης, ίσως επειδή η αυθόρμητη αντίδραση των μαθητών αιφνιδίασε έως και τις αδύναμες ακόμα αντιδικτατορικές οργανώσεις, ίσως πάλι επειδή το "κράξιμο" συνοδεύτηκε από τις κλασικές εμπνεύσεις των νεαρών στα γήπεδα».

Το "Ποινολόγιον" του Γυμνασίου Νεαπόλεως Βοιών της Λακωνίας (1965-1978)

Ένα επαρχιακό μαθητικό ποινολόγιο της εποχής του '60 και του '70 είναι ο "άφωνος" μάρτυρας της πρόσφατης σχολικής ιστορίας μας. Τα ασφυκτικά όρια της κοινωνικής δράσης των εφήβων προάγγελος της νεανικής έκρηξης.

Μέρες Πολυτεχνείου, και οι μνήμες έχουν δώσει από καιρό τη θέση τους στο ετήσιο τελετουργικό αναμάσημα του γνωστού χρονικού και των στερεότυπων ερμηνειών του. Παραμένουν έτσι στο ημίφως οι πολλές και διαφορετικές αιτίες που οδήγησαν τους φοιτητές να εξεγερθούν κατά της χούντας. Ανάμεσά τους και η καθημερινή καταπίεση που τα παιδιά αυτά είχαν υποστεί στα μαθητικά τους χρόνια από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θεωρούσε ύψιστο αγαθό την πειθαρχία του στρατώνα. Τη σχολική πραγματικότητα τον καιρό της χούντας εικονογραφεί με τον πιο πιστό τρόπο ένα μικρό κιτρινισμένο τετράδιο που έπεσε τυχαία στα χέρια μας.

Πρόκειται για το "Ποινολόγιον"του Γυμνασίου Νεαπόλεως Βοιών της Λακωνίας (1965-1978), όπου καταγράφονται τα κρούσματα απείθειας των παιδιών και η συνήθως εξαιρετικά σκληρή τιμωρία τους: ένα αγόρι αποβάλλεται γιατί έκανε ποδήλατο, ένα κορίτσι ακολουθεί την ίδια τύχη επειδή σκόπευε να αγοράσει τη φωτογραφία του αγαπημένου της ηθοποιού από το περίπτερο, δυο αγόρια περνούν από ανάκριση γιατί γεύτηκαν μανταρίνια από ξένη μανταρινιά, ενώ κάποιοι συμμαθητές τους τιμωρούνται γιατί κυκλοφορούσαν νωρίς το βράδυ στο δρόμο.

Όπως προκύπτει από τις καταγραφές του ποινολογίου, τη ζωή των μαθητών καθόριζε ένα πολύπλοκο πλέγμα απαγορεύσεων, η παραβίαση των οποίων συνεπαγόταν πολυήμερη αποβολή από το σχολείο, μείωση της διαγωγής, οικογενειακά προβλήματα κ.ο.κ. Την εποχή εκείνη, η στέρηση της ελευθερίας είχε -και για τα παιδιά- πολλά πρόσωπα. 

Τις παραμονές της χούντας

Δεν ήταν λοιπόν εύκολο να είσαι μαθητής εκείνα τα χρόνια, και ιδιαίτερα στην ελληνική επαρχία. Μισή κουβέντα παραπάνω, ένα γέλιο πίσω από την πλάτη του καθηγητή, ένα εξωσχολικό ανάγνωσμα στην τσάντα και είχες εξασφαλισμένη την αποβολή. Το ίδιο κι αν είχες την απρονοησία να καλύψεις κάποιο συμμαθητή σου ή να ξεροβήξεις χωρίς προφανή αιτία. Δεν συζητάμε τι σε περίμενε αν σου ξέφευγε καμιά βλαστήμια. Στο κυνήγι των παιδιών συμμετείχαν αυτοβούλως παπάδες, περιπτεράδες και φιλήσυχοι πολίτες. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα:

•"4.5.1965. Επιβάλλεται η ποινή της 3ημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις την μαθήτριαν της Α΄ τάξεως Κ.Α. διότι συνελήφθη αναγιγνώσκουσα ρυπαρογραφήματα". 

• "2.12.1965. Εις τον μαθητήν της Α΄ τάξεως Δ.Π.επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων διότι συνελήφθη χρησιμοποιών ποδήλατον παρά τον κανονισμόν του Σχολείου". 

•  "3.3.1966. Εις τας μαθητρίας της Β΄ τάξεως Μ.Μ. και Α.Π. επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων, εις την μεν πρώτην διότι ηθέλησε να αγοράσει φωτογραφίας ηθοποιών εκ περιπτέρου, εις δε την δευτέραν διότι συμπεριεφέρθη απρεπώς εις τον κ. Μπιλλίνην Δημήτριον, κάτοικον Νεαπόλως". 

• "11.3.1966. Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Φ.Δ. επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής διότι έπαιζε ποδόσφαιρο". 

•  "29.3.1966. Διά πράξεως του Συλλόγου επεβλήθησαν αι κάτωθι ποιναί: α) Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Λ.Π. 5ήμερος αποβολή και μείωσις της διαγωγής εις κοσμίαν διότι εξεφράσθη κατά τον αισχρότερον τρόπον ενώπιον συμμαθητών του και άλλων. β) Εις τον Φ.Χ. διήμερος αποβολή διότι ηθέλησε να αποκρύψει το γεγονός ότι εξεφράσθη ως εξεφράσθη ο ανωτέρω μαθητής και γ) Αυστηρά επίπληξις εις την μαθήτριαν της Β΄ τάξεως Β.Α. διότι δεν κατήγγειλεν εις τον Διευθυντήν αμέσως το παράπτωμα του συμμαθητού της".

•  "27.4.1966. Εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Κ.Σ. και την μαθήτριαν Κ.Α. επεβλήθη η ποινή της 2ημέρου αποβολής διότικαθ'ην στιγμήν επερνούσε πλησίον ο ιερεύς Εμμ. Λαφούσηςείπον'παρ' τον παπά'"

•  "28.4.1966. Διά την αυτήν ως άνω αιτίαν ετιμωρήθη και η Δ.Α. της Β΄ τάξεως".

•  "11.5.1966. Επεβλήθη η ποινή της 4ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν Γ΄ τάξεως Π.Γ. διότι κατά το μάθημα του κ. Πανουτσάκου ατακτούσε (ξερόβηχε) κατά τρόπον προκλητικόν".

• "26.6.1966. Σήμερον κατηγγέλθη υπό του καθηγητού κ. Βλαχοπούλου Παναγιώτου ότι ο μαθητής της Β΄ τάξεως Π.Μ. εβλασφήμησε τα θεία και διά τούτο ο Σύλλογος των κ.κ. καθηγητών εμείωσε την διαγωγήν του εις κοσμίαν".

Στα χρόνια της Εθνοσωτηρίου

Μια σύντομη καταγραφή που εγκαινιάζει την περίοδο της χούντας συνοψίζει συμβολικά τα ήθη της νέας εποχής: αγροφύλακες παρακολουθούν τις κινήσεις των μαθητών εκτός σχολείου, τους καταγγέλλουν στους δασκάλους τους και συμμετέχουν στις σχετικές ανακρίσεις που διενεργεί ο διευθυντής. Οι εξουσίες που βρίσκονται πάνω από το κεφάλι των παιδιών πληθαίνουν και δεν σπανίζουν οι καλοθελητές, από τον παπά μέχρι τον πρόεδρο της κοινότητας, που με την παραμικρή ευκαιρία θα τρέξουν να τα καρφώσουν στη διεύθυνση του σχολείου. Άλλοτε γιατί τα παιδιά δεν επέδειξαν τη δέουσα ευλάβεια την ώρα του εκκλησιασμού, άλλοτε γιατί περιφέρονταν άσκοπα γύρω από το καφενείο, κάποτε γιατί τόλμησαν να βγουν στο δρόμο χωρίς την ποδιά, την κορδέλα ή το σχολικό σήμα. Βολεύονταν τότε πολλοί από τη μετατροπή των παιδιών σε πειθήνια στρατιωτάκια και έσπευδαν να βοηθήσουν το σχολείο στο κατασταλτικό του έργο. "Για το καλό των παιδιών", φυσικά, που ιδιαίτερα στις μικρές επαρχιακές πόλεις και τα χωριά αναγκάζονταν να ζουν υπό συνεχή επιτήρηση. 

Στο διάχυτο αυτό κλίμα τρομοκρατίας, όπου ο μεγάλος γινόταν καταδότης του μικρού συμπολίτη του, τα παιδιά καλούνταν να υιοθετήσουν αντίστοιχες πρακτικές στο εσωτερικό του σχολικού μικρόκοσμου: η τιμωρία τους ήταν παραδειγματική, όταν έβλεπαν κάτι "αξιόποινο" και δεν το κάρφωναν αμέσως στη διεύθυνση του σχολείου. Ταυτόχρονα, τα παιδιά πιέζονταν να εσωτερικεύσουν και να ακολουθήσουν ως αυτονόητο έναν κώδικα συμπεριφοράς που απαιτούσε από αυτά να ντύνονται, να κινούνται και να μιλούν με τον προβλεπόμενο τρόπο. Οι παραβάτες εξοστρακίζονταν από τη μαθητική κοινότητα και η διαγωγή τους μειωνόταν με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες. Το κόλπο δεν έπιανε πάντα, και δεν έπιανε σε όλους. Κάποια παιδιά αντιστέκονταν στις απαγορεύσεις κάνοντας καζούρα στο μάθημα, κυκλοφορώντας μετά τη δύση του ήλιου, ή, απλώς, καλύπτοντας τους "απείθαρχους" συμμαθητές τους. Ας δούμε πώς:

• "9.12.1967. Οι μαθηταί της Α΄ τάξεως 1) Δ.Ι. και 2) Τ.Π. απεβλήθησαν ο πρώτος επί 3ήμερον και ο δεύτερος επί 2ήμερον, διότι ομού μετέβησαν εις το κτήμα της Μαρίας χήρας Παν. Βατίστα εν Νεαπόλει και εισελθών εις το εν λόγω κτήμα ο πρώτος απέκοψε μανταρίνια, τα οποία έφαγαν μαζί ως κατηγγέλθη από τα Οργανα της Αγροτικής Ασφαλείας αυτοπροσώπως εμφανισθέντα ενώπιόν μου και απεδείχθη εκ της ενεργηθείσης υπ' εμού ανακρίσεως. Η έκτισις της ποινής άρχεται από της 11.12.1967. Ο Διευθυντής". 

• "19.3.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τας μαθητρίας της Δ΄ τάξεως του Γυμνασίου α) Κ.Ε. β) Κ.Α. και γ) Σ.Σ., διότι κατά την ώραν του μαθήματος των Θρησκευτικών εδημιούργουν τον χαρακτηριστικόν εκείνον κτύπον διά των μαθητικών των σημάτων, με αποτέλεσμα να παρακωλύεται η όλη διδασκαλία του μαθήματος".

• "29.3.1968. Επιβάλλεται η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους μαθητάς της Ε΄ τάξεως Κ. και Π., διότι επέτρεψαν εις μαθητάς της τάξεώς των, όντες επιμεληταί, να παραμένουν εντός της αιθούσης διδασκαλίας των, προ της πρωινής προσευχής".

• "8.4.1968. Επιβάλλεται η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους μαθητάς α) Ι.Μ. β) Β.Γ. και γ) Κ.Π., διότι κατά τον εκκλησιασμόν δεν παρηκολούθουν την θείαν λειτουργίαν μετά της δεούσης προσοχής και ευλαβείας, τούτο δε κατηγγέλθη υπό του ιερέως".

• "17.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τον μαθητήν της Β΄ τάξεως Κ.Γ. δι' ανάρμοστον συμπεριφοράν έναντι του καθηγητού του Ευστρατίου Σταμάτη".

• "25.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τους κάτωθι μαθητάς διότι εκυκλοφόρουν εις ώραν απηγορευμένην. 1) Τ.Γ. 2) Μ.Ι. 3) Μ.Γ. (της Γ΄ τάξεως) 4) Σ.Ν. 5) Χ.Π. 6) Κ.Γ. 7) Α.Π. (της Δ΄ τάξεως) 8) Κ.Π. 9) Μ.Γ. (της Ε΄ τάξεως) και 10) Κ.Θ. (της ΣΤ΄τάξεως)".

• "31.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της ΣΤ΄ τάξεως Ψ.Λ., διότι δεν εξετέλει επαρκώς τα καθήκοντά τουως επιμελητής της τάξεως, ήτοι δεν ανέφερεν τους φωνασκούντας μαθητάς κατά την είσοδον εις την τάξιν".

• "7.10.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Κ.Γ., διότι συνελήφθη εις πλαζ περί ώραν 9ην βραδυνήν".

• "23.10.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ των μαθημάτων εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Ρ.Σ., διότι δεν απέδωσε τον κεκανονισμένον χαιρετισμόν εις την καθηγήτριαν του Γυμνασίου κυρίαν Βασιλικήν Καβουνίδου".

• "14.11.1968. Διά της υπ' αρ. 16/14.11.68 Πράξεως του Συλλόγου επεβλήθη η ποινή της 8ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της Ε΄ τάξεως Φ.Χ. και εμειώθη η διαγωγή του εις 'κοσμίαν'. Σχετική προς την ανωτέρω ποινήν είναι και η συνημμένη κατάθεσις μαθητών".

• "25.11.1968. Επιβάλλεται η ποινή της 3ημέρου αποβολής εις τον μαθητήν Μ.Σ. της Β΄ τάξεως δι' ανάρμοστον συμπεριφοράν έναντι του Προέδρου της Κοινότητος κυρίου Αλεξανδράκη Παναγιώτου".

• "17.12.1968. Εις τον μαθητήν της Α΄ τάξεως Α.Π. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής διότι εβλασφήμησε τα θεία".

• "18.12.1968. Εις τας μαθητρίας α) Ψ.Π. της Δ΄ και β) Σ.Σ. της Ε΄ επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής, διότι καθ' υποτροπήν καθυστέρησαν κατά την πρωινήν προσευχήν και έπαρσιν σημαίας". 

• "15.1.1969. Εις την μαθήτριαν της Δ΄ τάξεως Ψ.Π. επιβάλλεται η ποινή της 4ημέρου αποβολής, διότι κατά την ώραν του μαθήματος και ενώ η καθηγήτρια Δις Σφήκα Βασιλική, κατ' εντολήν του κ. Γυμνασιάρχου, συνίστα εις τας μαθητρίας περί της εμφανίσεως της κόμης των, η εν λόγω μαθήτρια απήντησε 'Θα σκεφθώ αν τα φτιάξω έτσι. Διότι έτσι τα έχω συνηθίσει'. Η καθηγήτρια συνέστησε εις την μαθήτριαν να εξέλθη της αιθούσης και εξερχομένη είπε 'Εσείς δεν είσθε αυτή που διατάσσει εδώ μέσα'".

• "25.2.1969. Εις τους μαθητάς 1) Δ.Γ. της ΣΤ΄ 2) Κ.Γ. της ΣΤ΄ 3) Σ.Χ. της ΣΤ΄ και 4) Χ.Π. της Δ΄ επεβλήθη η ποινή της αποβολής μιας ημέρας εκ του Σχολείου, διότι παρέβησαν τον κανονισμόν τούτου. Εις τον Κ.Γ. της Ε΄ επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής, λίαν επιεικώς, διότι κατά την Κυριακήν των Απόκρεων εφωράθη μεθύσκων".

• "3.3.1969. Εις την μαθήτριαν της Γ΄ τάξεως Α.Α. επεβλήθη η ποινή της 3ημέρου αποβολής, διότι εις παρατήρησιν του κ. Γυμνασιάρχου ως προς την ευπρεπή εμφάνισιν της κόμης της, ήρχισε να κάμη κριτικήν εντός της αιθούσης και παρουσία του κ. Ευστρατίου". 

• "4.4.1969. Εις την μαθήτριαν της Δ΄ τάξεως Ψ.Π. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής, διότι την προηγουμένηνημέρανεφωράθη κυκλοφορούσα εις την πόλιν άνευ μαθητικής ποδιάς, κορδέλας και σήματος".

• "4.4.1969. Εις τον μαθητήν της Δ΄ τάξεως Μ.Κ. επεβλήθη η ποινή της διημέρου αποβολής την 22.4.69, διότι κατά τας διακοπάς του Πάσχα εφωράθησυχνάζων εις καφενείον Κάμπου Βοιών χαρτοπαίζων".

• "6.6.1969. Εις τον μαθητήν Σ.Ν. της Ε΄ τάξεως επεβλήθη η ποινή της μιας ημέρας αποβολής εκ του Σχολείου, διότι κατά την ώραν των Αγγλικών κληθείς υπό της καθηγητρίας να επαναλάβη την μετάφρασιν ηρνήθη ειπών την φράσιν'το είπα μία φορά, δεν το ξαναλέω'".

• "28.6.1969. Η διαγωγή των μαθητών 1) Γ.Ν. της Α΄ 2) Α.Κ. της Β΄ 3) Δ.Ν. της Α΄ 4) Μ.Χ. της Β΄ εμειώθη εις κοσμίαν, διότι την 9ην εσπερινήν της 28.6.69 συνελήφθησαν εις Σφαιριστήρια".

Και η χούντα καλά κρατεί

Για λόγους που δεν μπορούμε εκ των υστέρων να υποθέσουμε, οι καταγραφές στο ποινολόγιο του Γυμνασίου Νεαπόλεως διακόπτονται απότομα στα μέσα του 1969. Λίγο καιρό μετά την πτώση της χούντας, η νέα διευθύντρια του σχολείου ανακαλύπτει το τετράδιο καταχωμένο σε κάποιο συρτάρι και αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τα λευκά φύλλα του. Αλλά όσο περίεργο κι αν ακούγεται σήμερα, ο αέρας της μεταπολίτευσης δύσκολα ανιχνεύεται στις σελίδες αυτές της νέας εποχής. Τα παιδιά συνεχίζουν να τιμωρούνται για τους ίδιους λόγους και να υφίστανται τους ίδιους περίπου περιορισμούς. Με τη διαφορά ότι τώρα οι ποινές μειώνονται αισθητά, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι πολυήμερες αποβολές δίνουν τη θέση τους σε μια "αυστηρή επίπληξη". Ταυτόχρονα, κάποια παραπτώματα δίνουν δειλά το στίγμα των νέων καιρών: τα παιδιά τιμωρούνται γιατί πιάστηκαν στα πράσα την ώρα που κάπνιζαν ή γιατί τόλμησαν να εμφανιστούν στο σχολείο φορώντας δαχτυλίδι...

• "16.12.1975. Επιβάλλεται η ποινή μιας ημέρας εις τον Κ.Γ. της Γ΄ τάξεως, διότι ηνώχλει την ώραν των Ελληνικών με κάποιο σιδεράκι από στυλό".

• "20.2.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις την μαθητικήν κοινότητα της ΣΤ΄ τάξεως, διότι επραγματοποίησεν εκδρομήν χωρίς να ενημερώση την διεύθυνσιν και να λάβη άδειαν".

• "20.3.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις τον μαθητήν της Ε΄ τάξεως Α.Α., διότι δοθέντος προχείρου διαγωνίσματος εις τα μαθηματικά έγραψεν αντί λύσεως φράσεις με περιεχόμενον δυσνόητον".

• "22.3.1976. Επιβάλλεται η ποινή της επιπλήξεως εις τους μαθητάς της Γ΄ τάξεως 1) Γ.Δ. και 2) Μ.Ε., διότι συνελήφθησαν κυκλοφορούντες απηγορευμένην ώραν. Λόγω της Εθνικής Εορτής επεφυλάχθημεν εις την ανωτέρω ποινήν".

• "6.4.1976. Επιβάλλεται η ποινή της 4ημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τον Κ.Ν. της Δ΄ τάξεως, διότι συνελήφθη κυκλοφορών απηγορευμένην ώραν (10 μ.μ.)".

• "7.4.1976. Επιβάλλεται η ποινή της 2ημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τον μαθητήν της Γ΄ τάξεως Γ.Ν., διότι εκυκλοφόρει ώραν απηγορευμένην (9 μ.μ.). Κατά πληροφορίας και την 5.4.76 ήτο παρέα με τον Κ.Ν., αλλά δεν απεκαλύφθη το όνομά του".

• "13.5.1976. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εκ του σχολείου εις τους μαθητάς 1) Λ.Α. της Β΄ τάξεως 2) Τ.Π. της Β΄ 3) Ψ.Ν. της Β΄ 4) Μ.Ν. της Γ΄, διότι εκλείσθησανεις την τουαλέταν επί 1/2 ώρανκαπνίζοντες πιθανώς(εγένοντο αντιληπτοί λόγω οσμής) και 5) Μ.Δ. της Β΄ επί 4ήμερον, διότι έφυγεν από τον φωταγωγόν".

• "29.10.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τον Π.Μ., διότι εφόρει δακτυλίδιον".

• "1.11.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τον Σ.Ν. της Β΄ Λυκείου, διότι κατά την ώραν του μαθήματος της Γυμναστικής δρασκέλισε το κιγκλίδωμα του Σχολείου διά να πάρει την μπάλα, η οποία παίζοντάς την τους διέφυγε". 

• "9.11.1976. Επεβλήθη η ποινή της επιπλήξεως εις τους Π.Γ. και Κ.Ν. της Γ΄ Λυκείου διότι παραβιάζοντες τον κανονισμόν του Σχολείου ανέβαιναν από την κλίμακα την αριστεράν".

Ο Παπαδόπουλος και οι 70.000 «τεντιμπόιδες»

Αντίθετα από την καταθλιπτική εικόνα που αναδίνει το μαθητικό ποινολόγιο της δικτατορίας, οι μαθητές εκείνης της εποχής τόλμησαν εκείνο που δίσταζαν να πράξουν οι μεγαλύτεροι. Στην ιστορία έχει μείνει ως πρώτη και μοναδική μαζική αντιστασιακή πράξη των πρώτων χρόνων της δικτατορίας η σιωπηλή συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων λαού στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου το Νοέμβρη του 1968.

Όμως η τιμή για το πρώτο μαζικό κράξιμο της χούντας ανήκει στους μαθητές της Αθήνας, τους οποίους συγκέντρωσε ο Παπαδόπουλος στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 21 Απριλίου του 1969 για να δώσει πανηγυρικό τόνο στη δεύτερη επέτειο του πραξικοπήματος. Το γεγονός έχει περάσει στα "ψιλά" της ιστορικής μνήμης, ίσως επειδή η αυθόρμητη αντίδραση των μαθητών αιφνιδίασε έως και τις αδύναμες ακόμα αντιδικτατορικές οργανώσεις, ίσως πάλι επειδή το "κράξιμο" συνοδεύτηκε από τις κλασικές εμπνεύσεις των νεαρών στα γήπεδα.

Η σκηνή, πάντως, διασώθηκε στον αντιστασιακό Τύπο της εποχής. Αντιγράφουμε από τον "Ριζοσπάστη (Μαχητή)" του ΚΚΕ Εσωτερικού (φύλλο Απρίλη 1969): "Η φοιτητική και μαθητική νεολαία που μαντρώθηκε στο Στάδιο (κάθε απουσία έπρεπε να δικαιολογηθεί με συμβολαιογράφο!) πέτυχε την οργανωμένη νίλα του Παπαδόπουλου, μόλις άρχισε να μιλάει. Αναγκάστηκε να διατάξει πειθαρχία, την οποία ανέλαβαν να επιβάλουν οι χιλιάδες χαφιέδες".

Περισσότερες λεπτομέρειες βρίσκουμε στο "Θούριο" του Ρήγα Φεραίου(φύλλο 10, Απρίλης 1969): "Μεγαλειώδης αντιστασιακή εκδήλωση της μαθητικής νεολαίας στο Στάδιο και αντίστοιχο ξεφτέλισμα της χούντας και της τρομοκρατίας της. Οι κραυγές αποδοκιμασίας και το κατευθείαν βρισίδι των εκπροσώπων της τυραννίας ήταν μια συνεχής κατάσταση. Χαρακτηριστικά ο Παπαδόπουλος στα πρώτα 10 λεπτά της ομιλίας του δεν μπόρεσε να πει τίποτε άλλο από 'Δεν ... δεν θα δυνηθώ ... δεν θα δυνηθώ λέγω...' Στο τέλος αναγκάστηκε να επικαλεστεί διάφορα μέσα 'πειθαρχίας' αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Όλο το Στάδιο βούιζε από τις παντοειδείς κραυγές αποδοκιμασίας. Μετά νεκρική σιγή κάλυψε την υπόλοιπη εκδήλωση, παρόλα τα σταματήματα του Παπαδόπουλου που περίμενε εναγώνια κάποιο χειροκρότημα. Οι χαφιέδες που ήταν σκορπισμένοι ανάμεσα στους μαθητές δεν μπόρεσαν, δεν τόλμησαν να πουν ή να κάνουν τίποτα, χάνοντάς τα από τη μαχητική διάθεση και τον όγκο των μαθητών".

Το ενθουσιώδες γηπεδικό κλίμα περιγράφει ο "Οδηγητής" της ΚΝΕ (φύλλο 6, Απρίλης 1969): "Με την εμφάνιση του 'μεγάλου πατέρα' στο Στάδιο τράνταξε ο κόσμος από το γιουχάισμα.Ο 'σωτήρας' σαν φρενοβλαβής που είναι εκνευρίζεται ακόμα περισσότερο. Καλεί συνεχώς στην 'τάξη' και απειλεί πειθαρχικές ποινές. Οι μαθητές απαντούν με ρυθμικές φωνές υπέρ... όχι φυσικά του 'σωτήρα', αλλά υπέρ του 'Ολυμπιακού'. Το τσούρμο των χαφιέδων δεν είναι σε θέση να επισημάνει τους 'αναρχικούς' γιατί όλοι οι μαθητές φωνάζουν γιουχαϊζοντας χωρίς διακοπή. Οι χαφιέδες φωνάζουν υπέρ του αρχηγού τους. Ο 'πατέρας' των Ελλήνων απειλεί: 'Αν ήμουν στην τάξη θα σας απέβαλα', λέει στους μαθητές".

Φυσικά ο Παπαδόπουλος δεν μπορούσε να "αποβάλει" όλους τους μαθητές της Αθήνας. Φρόντισε όμως να καταστήσει υπεύθυνους τους δασκάλους και τους καθηγητές για τα περαιτέρω. Ωστόσο το φιάσκο αυτής της "γιορτής" ήταν τόσο κραυγαλέο, ώστε δεν μπόρεσαν να το κρύψουν ούτε οι συντάκτες του παπαδοπουλικού"Πιστεύω", του πολύτομου δηλαδή αποθησαυρισμού των λόγων του δικτάτορα. Η ομιλία του εκείνης της μέρας έχει, βέβαια, ευπρεπιστεί, αλλά οι προπαγανδιστές του καθεστώτος δεν μπορούσαν να "λογοκρίνουν" τον αρχηγό. Έτσι περιλαμβάνεται και η αποκαλυπτική φράση "επιτρέψατέ μου εξ αρχής να σας καλέσω εις πειθαρχίαν, ίνα έχω την ευκαιρίαν, απευθυνόμενος προς σας, να σας είπω ό,τι μου επιβάλλει, εκ της θέσεως που μου δίδετε, το χρέος μου απέναντί σας".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

• Χ. Κάτσικα, Γ.Κ. Καββαδία "Η ανισότητα στην ελληνική εκπαίδευση. Η εξέλιξη των ευκαιριών πρόσβασης στην ελληνική εκπαίδευση (1960-1994)" (εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1994). Η πρώτη τεκμηριωμένη προσπάθεια να ανατραπεί και στα ελληνικά δεδομένα ο μύθος της αξιοκρατικής επιλογής. Ο ρόλος των "αδιάφορων" μαθητών, οι μαθητές των "τελευταίων θρανίων".

• Χ. Κάτσικα, Γ.Κ. Καββαδία "Η ελληνική εκπαίδευση στον ορίζοντα του 2000" (εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1996). Χαρτογράφηση μιας σειράς "παράδοξων" χαρακτηριστικών της ελληνικής εκπαίδευσης από δυο γνωστούς εκπαιδευτικούς μελετητές. Σε ειδικό κεφάλαιο αναφέρεται η "αταξία" στο σχολείο και συσχετίζεται η παραβατικότητα των μαθητών με το κοινωνικό και το σχολικό περιβάλλον.

• "Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Συζητήσεις, κρίσεις, απόψεις 1956-1965" (έκδοση "Προοδευτική Παιδεία", Αθήνα 1966). Συλλογικό έργο που υπογράφεται από σημαντικούς αριστερούς διανοούμενους (Ρόζα Ιμβριώτη, Λίζα Κόττου, Κ. Σωτηρίου κ.ο.κ.) και καλύπτει τα χρόνια πριν από τη χούντα. Ανάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος της εποχής και προτάσεις για τη βελτίωσή του.

ΔΕΙΤΕ

"Νόμος 4.000" του Γιάννη Δαλιανίδη (1962). Τα "οργισμένα νιάτα" της εποχής των εμπορικών επιτυχιών της Φίνος Φιλμ, αντιμετωπίζονται με κούρεμα και διαπόμπευση βάση του απίθανου ειδικού νόμου "περί τεντιμποϊσμού".

"Το δέντρο που πληγώναμε" του Δήμου Αβδελιώδη (1986). Αταξίες δύο μαθητών στη Χίο του 1960 λίγο πριν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

"Τέλος εποχής" του Αντώνη Κόκκινου (1994). Στα άγονα χρόνια της χούντας μια παρέα αγοριών και κοριτσιών, που τελειώνουν το σχολείο, προσπαθεί να σχεδιάσει ένα ελεύθερο μέλλον.

"Peppermint" του Κώστα Καπάκα (1999). Ένας σαρανταπεντάρης θυμάται τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Νοσταλγία, χιούμορ, συχνά πικρό, για την αθηναϊκή κοινωνία στα μετεμφυλιακά χρόνια.

(Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/11/2000)

Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Διονύσιου Σολωμού

 

Δεύτερο live streaming – απευθείας από το Θέατρο Rex – Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη»

 

Κυριακή 25 Απριλίου, στις 21:00

Το Εθνικό Θέατρο με αφορμή τον εορτασμό των 195 χρόνων από την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου θα παρουσιάσει σε δεύτερο live streaming το κορυφαίο έργο του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Θάνος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με την ιδιαίτερη εικαστική ματιά του δημιουργεί μια σκηνική ατμόσφαιρα τελετουργίας θανάτου και ανάστασης. Η νέα ζωντανή μετάδοση της παράστασης αφιερώνεται σε μια ημέρα υψηλών συμβολισμών και θα πραγματοποιηθεί κατά την ημέρα της επετείου του ιστορικού συμβάντος, καθώς η Έξοδος είχε οριστεί για το διάστημα μεταξύ της νύχτας του Σαββάτου του Λαζάρου και της αυγής της Κυριακής των Βαΐων, 10ης και 11ης Απριλίου 1826.

Ο ποιητής ξεκινώντας από τον ηρωικό αγώνα των Μεσολογγιτών κατά τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου (1825-1826) έως και το κορύφωμα της ηρωικής εξόδου, αναφέρεται στον αγώνα του ανθρώπου για την εξωτερική και εσωτερική ελευθερία του. Το έργο, το περίφημο «ποίημα του χρέους», δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και έφτασε σ' εμάς σε χειρόγραφα αποσπάσματα, που συνθέτουν τρία Σχεδιάσματα.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει χαρακτηριστικά:

“φος που πατί χαρούμενο τον αδι και το χάρο” / “Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο”

Πατριωτικός ύμνος ή φιλοσοφική ποίηση; Νεκρώσιμη ακολουθία ή τραγούδι ανάστασης; Ημιτελές αριστούργημα ή σκόρπιοι ανολοκλήρωτοι στίχοι;

Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι είναι το ποιητικό έργο που απασχόλησε τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο (1834-1847), εμπνευσμένο από την πολιορκία της πόλης του Μεσολογγίου και την ιστορική Έξοδο, τη νύχτα μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826. 

Ένα έργο για την ελευθερία, την αντίσταση και τον αγώνα του ανθρώπου να κρατήσει το πνεύμα του ελεύθερο ακόμα και στους πιο ζοφερούς καιρούς. Ένα ανολοκλήρωτο ποίημα που έχει αποτελέσει ένα από τα πιο εμβληματικά υλικά της νεοελληνικής γραμματείας και ένα από τα άτυπα μνημεία της ελληνικής επανάστασης του 1821.

 

Μέσα στο εργαστήριο του, με ατελείωτα σχεδιάσματα, ο Ποιητής κάνει διαδοχικές απόπειρες για να μιλήσει για τη δόξα του έθνους.

 

Πώς γεννιούνται τα έθνη; Είναι μυθικές κοινότητες που κατοικούν σε κάποιο ένδοξο παρελθόν; Είναι φαντασιακές κοινότητες που κατοικούν στα έργα κάποιων ποιητών; Ή μήπως είναι ένας τρόπος να έρθουμε πιο κοντά με τους ανθρώπους γύρω μας; Ένας τρόπος να βρουμε και να επινοήσουμε στοιχεία που μπορούν να μας ενώσουν αντί να μας κρατούν απομονωμένους; Είμαστε σε επαφή με την ιστορία ή μήπως προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν κοινό μύθο για να ανταπεξέλθουμε στη βία που είναι σύμφυτη με τη ζωή;

Πως κατασκευάζονται οι εθνικές ταυτότητες; Ποιά είναι τα υλικά τους; Οι επινοημένες παραδόσεις ενός ηρωικού παρελθόντος; Ο φόβος απέναντι σε μια επερχόμενη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης; Η πίστη σε ουτοπικές κοινότητες που μπορούν να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας; 

Στη σκηνή του θεάτρου, ο Ποιητής αναμετριέται με τα υλικά του: τη γλώσσα, τους ανθρώπους, τα σύμβολα και την ιστορία. 

Χτίζει και γκρεμίζει το έργο του επιχειρώντας διαδοχικές εκδοχές δημιουργίας πάνω στο θέμα της ηρωικής Εξόδου.

Θάνος Παπακωνσταντίνου

 

Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου
Σκηνικός Χώρος - Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση – Μουσική Διδασκαλία: Δημήτρης Σκύλλας

Σχεδιασμός Κίνησης: Αμαλία Κοσμά
Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Σχεδιασμός Ήχου - Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου

Βοηθός Σκηνογράφου: Σπύρος Λουκίδης

Δραματολόγος Παράστασης: Ειρήνη Μουντράκη

Διανομή

Ο Ποιητής: Αντώνης Μυριαγκός

Η Μούσα: Αφροδίτη Αντωνάκη

Οι Πολιορκημένοι: (αλφαβητικά) Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Αυγουστίνος Κούμουλος, Λάμπρος Κωνσταντέας, Κλεοπάτρα Μάρκου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Ελένη Μολέσκη, Μάριος Παναγιώτου, Άννα Πατητή, Νάνσυ Σιδέρη, Δανάη Τίκου

Μουσικοί επί σκηνής: 

Τρομπέτα: Στέφανος Δαφνής, Τρομπόνι: Χρήστος Γιάκκας, Τύμπανα – Κρουστά: Θοδωρής Βαζάκας, Πιάνο – Keyboard: Κριστίν Σωφρονίου

Για τη σύνθεση του κειμένου της παράστασης χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τη μετάφραση των ιταλικών Στοχασμών του ποιητή από τον Διομήδη Βλάχο (Διονύσιος

Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (Β' Σχεδίασμα). Τα ιταλικά περικείμενα, εκδ. Γαβριηλίδη, 2008) και αποσπάσματα της εκδοχής του Ιάκωβου Πολυλά (Διονυσίου Σολωμού τα Ευρισκόμενα., Κέρκυρα 1859). 

Στη σελίδα προπώλησης εισιτηρίων θα είναι διαθέσιμο για ηλεκτρονική αγορά το πρόγραμμα της παράστασης σε ψηφιακή μορφή.

Στην παράσταση υπάρχει η δυνατότητα ελληνικών και γαλλικών υποτίτλων.

Η μετάφραση των γαλλικών υποτίτλων έγινε με τη συνεργασία του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Παρίσι. 

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα livestream.n-t.gr  μέσω κωδικού πρόσβασης με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου.

Τιμή εισιτηρίου: 8€

Ώρα έναρξης: 21:00         

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Δύο μοναδικές LiveStreaming συναυλίες με δύο αγαπημένους καλλιτέχνες έρχονται το Σάββατο 24 και τη Δευτέρα 26 Απριλίου απευθείας από την κεντρική σκηνή του Gazarte! Το Σάββατο 24 Απριλίου στις 20:30 ώρα Ελλάδος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μοιράζεται νέες ιστορίες μέσα σε ένα electric solo πρόγραμμα και την Δευτέρα 26 Απριλίου στις 20:30 ώρα Ελλάδος, ο ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ με τη μπάντα του μας καθηλώνουν με την αμεσότητα των στίχων και τη δύναμη της μουσικής!

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Electric Solo Σάββατο 24 Απριλίου 20:30 - PreShow 21:00 - LiveStreaming   See More Book Now

ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ FULL BAND Δευτέρα 26 Απριλίου 20:30 - PreShow 21:00 - LiveStreaming

 

ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

Το ελληνικό θεατρικό έργο επιστρέφει στο ραδιόφωνο!

«To Τάβλι»

Του Δημήτρη Κεχαίδη

Δευτέρα 26/4 στις 9:00μμ

Δωρεάν είσοδος!

«Το τάβλι» είναι μία κωμωδία χαρακτήρων, στην οποία αποδίδεται γλαφυρά η νεοελληνική πραγματικότητα και το ενδόμυχο όνειρο του νεοέλληνα «να πιάσει την καλή».

Ο Φώντας (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης) και ο Κόλιας (Ιεροκλής Μιχαηλίδης) δυο φίλοι και κουνιάδοι, κάθονται ένα ζεστό αυγουστιάτικο απόγευμα μετά από ένα μεσημεριανό ύπνο, την ώρα του ιερού απογευματινού καφέ στη βεράντα τους και συζητούν για το πως θα πιάσουν την καλή και θα γλυτώσουν από τη φτώχεια τους. Το σχέδιο «όπως πάντα» καλά οργανωμένο και σίγουρο, μας δείχνει όλο το νεοελληνικό όνειρο που πλάθεται από ευτελή υλικά.

Οι δυο ήρωες μας, ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας και ο  Κόλιας, πρώην αντιστασιακός και νυν λαχειοπώλης, ονειρεύονται να στήσουν μαζί μια κομπίνα, με στόχο τα μεγάλα κέρδη και την είσοδο στην υψηλή κοινωνία. Δύο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί, οικείοι, αναγνωρίσιμοι, τραγικοί και κωμικοί συνάμα, συνοψίζουν την ουσία της νεοελληνικής φιλοσοφίας. 

 

Το "Τάβλι", είναι έργο προφητικό και γι' αυτό πάντα επίκαιρο,  ανέβηκε πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης τον Φεβρουάριο του 1972, μεσούσης της δικτατορίας, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνιστές τον Νικήτα Τσακίρογλου ως Φώντα και τον Γιάννη Μόρτζο ως Κόλια.

Από τότε, παρουσιάζεται συχνά στις θεατρικές σκηνές, γεγονός που καταδεικνύει την οξυδερκή ματιά του συγγραφέα στη νεοελληνική νοοτροπία. 

Το podcast της παράστασης θα παραμείνει για μια εβδομάδα στο site του σταθμού διαθέσιμο για ακρόαση. Μετά το τέλος της εβδομάδας θα ενοικιάζεται με μια συμβολική τιμή και τα ποσοστά των εκτελεστικών δικαιωμάτων θα αποδίδονται σε όλους τους συντελεστές μέσω συμφωνίας του Αθήνα 9. 84 με τις εταιρίες πνευματικών δικαιωμάτων.

Τα έργα ηχογραφούνται μέσα στο σταθμό, σε ειδικά διαμορφωμένο στούντιο από τον ηχολήπτη του Αθήνα 9. 84, Πάνο Αργύρη.

Στο site του σταθμού (www.athina984.gr), το έργο «Το τάβλι» - όπως και όλα τα θεατρικά έργα - την ώρα της ραδιοφωνικής του μετάδοσης, θα συνοδεύεται από βίντεο οπτικής ερμηνείας στη νοηματική γλώσσα και πρόσθετους εξειδικευμένους υπότιτλους για κωφούς και βαρήκοους.

Όλοι οι συντελεστές των παραστάσεων τηρούν τα μέτρα ασφαλείας/προστασίας και πριν τις ηχογραφήσεις κάνουν rapid test, σε συνεργασία με τα Πρότυπα Ιατρικά Διαγνωστικά Κέντρα Medicity".

Κείμενο : Δημήτρης Κεχαΐδης

Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Με τους: Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γεράσιμο Σκιαδαρέση

Εκτέλεση Παραγωγής :

Συντονισμός Project : Μαργαρίτα Μυτιληναίου

Ηχολήπτης : Πάνος Αργύρης

Γραφιστική Επιμέλεια: The Button Design

Επικοινωνία: Γραφείο Τύπου 9.84

 

ARC DANCE FESTIVAL14Online edition

TIME TO DANCE

Από 22 έως 30 Μαΐου 2021

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

φιλοξενεί το #arcfest14που θα μεταδοθεί ζωντανά
μέσω διαδικτύου:

www.arcfordancefestival.gr

www.dithepi.gr

και FB Page “ARC FOR DANCE FESTIVAL”

 

Το 2021, το ARC14 δηλώνει ότι, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΧΟΡΟ.

Κατανοούμε τον χρόνο μέσω των σωμάτων μας, μετράμε τη ροή του μέσω της κίνησής μας, οι αναμνήσεις μας είναι ίχνη της σχέσης μας προς αυτόν, τον πραγματώνουμε μέσω της παρουσίας μας και της βούλησής μας κι έτσι αναδύεται ως η κατάλληλη στιγμή για κάθε πράγμα και κάθε πράξη – αυτό δηλαδή που οι αρχαίοι Έλληνες εννοούσαν με τη λέξη καιρός.

Γηγενείς κοσμολογίες αφηγούνται και τιμούν το συνεχές χώρου-χρόνου μέσω του χορού, μέσω της κίνησης του σώματος, της παραστατικής τελετουργίας.

Επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν την ψευδαίσθηση του χρόνου ως το αποκύημα της ανημπόριας μας να αντιληφθούμε και να συναισθανθούμε κάθε κινούμενη λεπτομέρεια του κόσμου ταυτόχρονα.

Τη φετινή χρονιά, το ARC14 στοχάζεται πάνω στον χορό από τη σκοπιά του πλέον ζωτικού αλλά και λιγότερο ορατού στοιχείου του: του χρόνου.

Μία επιλογή που, εν μέσω της πανδημίας, απαντά άμεσα σ’ αυτή την αλλόκοτη αίσθηση πως ο χρόνος βρίσκεται ταυτόχρονα σε αναστολή και σε επιτάχυνση.

Μία επιλογή που φιλοδοξεί να μας παρασύρει σε μια πιο ευχάριστη αίσθηση ζωής, πέρα από τα όρια του χώρου και μέσα στις ροές του χρόνου.

 

Στο πλαίσιο της εναρκτήριας δράσης ARC_primemovers (22-23/5), η νέα γενιά των Ελλήνων χορογράφων μεταγράφει την τραυματική εμπειρία της πανδημικής κρίσης και της αναστολής της αλληλεπίδρασης των σωμάτων, και οραματίζεται το μέλλον της κίνησης, τον χώρο της οικειότητας και τον χρόνο της απώλειας μέσα από νέα έργα μικρού φορμά (σόλο ή ντουέτα). Στο πλαίσιο του ARC_dialogues, οι δημιουργοί μοιράζονται τις διεργασίες που οδηγούν τα έργα τους σε διαδοχικές συνομιλίες τους με τη χορογράφο Χρυσάνθη Μπαδέκα.

Ο πυρήνας του Φεστιβάλ ARC_MAINFEST (27–30/05)εστιάζει στην πρωτογενώς καθοριστική σχέση όλων των σωμάτων με τον χρόνο και τη μοναδική δυνατότητα του χορού να τη διηγηθεί. Μέσα από επτά έργα –τα τέσσερα στην παγκόσμια πρεμιέρα τους στην Αθήνα– το ARC14 καλεί δημιουργούς και κοινό να συναντηθούν σε μια τελετουργία διπλής κατάφασης: ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΧΟΡΟ και ΧΟΡΟΣ ΓΙΑ (ΤΟΝ) ΧΡΟΝΟ.

Τέλος, το διήμερο του εκπαιδευτικού ARC_hothouses(28–29/05)οι επαγγελματίες του χορού εμβαθύνουν στις εξελίξεις στον τομέα του χορού, μελετούν τις αναδυόμενες διεθνείς τάσεις και πειραματίζονται σε νέα χορευτικά ιδιώματα, μέσα από ειδικά σχεδιασμένα workshops που θα πραγματοποιηθούν στο χώρο του DanceCulturalCentre,Πειραιώς 76, Αθήνα.

Μετά την  περσινή πετυχημένη διοργάνωση online από τους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά για δεύτερη φορά φέτος, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΘΕΠΕ κ. Λευτέρης Γιοβανίδης παραχωρεί τo Θέατρο για την 14^η διοργάνωση.

To «Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL»
υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΤΤΙΚΗ 2014-2020» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και από εθνικούς πόρους.

Στο πλαίσιο υλοποίησης του «14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL» υπάρχει μέριμνα για την τήρηση των όρων προσβασιμότητας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η προσβασιμότητα των ΑμεΑ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ARC_MAIN FEST

 

 

ΠΕΜΠΤΗ 27/05

Τίτλοςέργου: EverAfter(ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Όνομα ομάδας: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Διάρκεια έργου: 40΄

Το έργο υλοποιήθηκε με την οικονομική ενίσχυση του ΥΠΠΟΑ, στο πλαίσιο επιχορηγήσεων 2019-2020

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/05

Τίτλοςέργου: Funky Turnand/orLegallyLive(ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Χορογράφος: Zωή Δημητρίου

Διάρκειαέργου: 40΄

 

Τίτλοςέργου: Things move but they do not say anything

Χορογράφος: PolianaLima (BRA)

Διάρκεια έργου: 40΄

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/05

Τίτλοςέργου: Why should it be more desirable for green fire balls to exist than not?

Χορογράφος: Γεωργία Βαρδαρού

Διάρκεια έργου: 40΄

 

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/05

Τίτλοςέργου: Dare to be together(ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Όνομα ομάδας: Αλέξης Κυριακούλης

Διάρκεια έργου: 10΄

Τίτλος έργου: Enchanté(ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Όνομα ομάδας: Νατάσα Φραντζή

Διάρκεια έργου: 10΄

Τίτλος έργου: Somiglianza

Όνομα ομάδας: KOR’SIA

Διάρκεια έργου: 15΄

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ARC_HOTHOUSES

 

“Personalmovement” (Προσωπική κίνηση)
Workshop με τη Γεωργία Βαρδαρού
Ημερομηνία: 28/ 05/2021
Ώρα: 12:00-15:00
Τόπος:Dance Cultural Centre

“Corporalwritings” (Σωματικέςγραφές)
Workshop με τους Mattia Russo & Antonio de Rosa (KOR’SIA)
Ημερομηνία: 29/ 05/2021
Ώρα: 12:00-15:00
Τόπος:Dance Cultural  Centre

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

22-23/05
ARC_PRIMEMOVERS&ARC_DIALOGUES

27–30/05
ARC_MAINFEST

ΠΕΜΠΤΗ27/05

Τίτλουςέργου:EverAfterΠΡΕΜΙΕΡΑ

Όνομα ομάδας:Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Διάρκεια έργου:40΄

Το έργο “EverAfter” ξεκίνησε ως αναστοχασμός της έννοιας, εμπειρίας και ιστορίας του θανάτου μέσα από τον χορό – ο μακάβριος χορός (dancemacabre) της ύστερης μεσαιωνικής αλληγορικής εικονογραφίας, ο χορός στους πίνακες του Πίτερ Μπρέγκελ, ο μεταθανάτιος χορευτικός θρήνος στα ρομαντικά μπαλέτα, ο αργός θάνατος στη διάψευση των μοντερνιστικών ουτοπιών, η σκοτεινή του ανάμνηση στον απόηχο του τέλους των μεγάλων αφηγήσεων.

Χωρίς στόχους μεγαλεπήβολους και με συνείδηση της συντριπτικής καθολικότητας και ευρύτητας του θέματος, το έργο χρησιμοποίησε την κλίμακα και τα κινητικά υλικά της ίδιας της χορευτικής ομάδας. Τη δαιδαλώδη επιτελεστική περιπλάνηση ανάμεσα σε διαφορετικές εμπειρίες, γνώσεις και ιστορίες προκειμένου να εγγραφούν στο παρόν κοινές και διαφορετικές αναπαραστάσεις για τον θάνατο, προκειμένου να αναδυθεί η τραυματική σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο.Η ίδια η διαδικασία της δημιουργίας του έργου, οι πρόβες, οι αλλαγές, οι μικρές χειρονομίες που απορρίφθηκαν ως παράσταση αλλά παρέμειναν ως ανάμνηση, οι διαδοχικές επιλογές, συγκρότησαν σταδιακά τη «ζωή» του έργου μέσα από ένα σχήμα ενδεχομένως παράδοξο αλλά και λυτρωτικό.

Όπως σημειώνει η χορογράφος του “EverAfter”: «Σε κάθε απόπειρα να συλλάβουμε το “μετά” επιστρέφουμε διαρκώς σε εκείνο το “πριν” που εξηγεί την ασυμμετρία ανάμεσα στην εμπειρία του παρόντος και την προσδοκία του μέλλοντος. Το “ες αεί” αποτελεί για μας μια μεταφορά για όσα δεν γίνονται γνωστά μετά το τέλος της ζωής ενός έργου».

 

Σύλληψη/ Χορογραφία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Δραματουργός: Αναστάσιος Κουκουτάς

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα

Κουστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Φωτισμοί:ΕλίζαΑλεξανδροπούλου

Βοηθός χορογράφου: Ασπασία Μαρία Αλεξίου

Εκτέλεση Παραγωγής: Αγγέλικα Σταυροπούλου

Ερμηνεία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Γαβριέλλα Αντωνοπούλου, Άρης Παπαδόπουλος, Ιωάννα Τουμπακάρη

Το έργο υλοποιήθηκε με την οικονομική ενίσχυση του ΥΠΠΟΑ, στο πλαίσιο επιχορηγήσεων 2019-2020.

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/05

Τίτλοςέργου: FunkyTurnand/orLegallyLive          ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Χορογράφος: ZωήΔημητρίου

Διάρκεια έργου: 40΄

Με την εγκαθίδρυση των τεχνικών δειγματοληψίας (sampling) και την ψηφιακή τεχνολογία, ακόμη και η πιο ανεπαίσθητη χειρονομία μπορεί να αποκτήσει τη δική της ζωή και να γίνει η βάση για τη δημιουργία διαρκώς νέων επαναλήψεων και αντηχήσεων. Το “FunkyTurnand/orLegallyLive” είναι μια παράσταση χορού που υιοθετεί την επιστημολογία των μέσων και υποστηρίζει την άποψη ότι το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής δεν μπορεί να ξεφύγει από την τεχνολογική κυριαρχία που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την αισθητική διάσταση. Ποιος είναι ο τόπος ‘καταγωγής’ και πώς μπορούμε –αν μπορούμε– να ανιχνεύσουμε τις πολλαπλές μετατοπίσεις και αντηχήσεις του στο μέλλον;

Ανιχνεύοντας τη γενεαλογία του κινητικού υλικού της χορευτικής ποπ κουλτούρας και χρησιμοποιώντας τεχνικές οικειοποίησης, η Δημητρίου επιχειρεί να ζωντανεύσει εικόνες με ένα τεχνολογικά εμπνευσμένο λεξιλόγιο κίνησης προκειμένου έτσι να διερευνήσει πώς οι χειρονομίες θα μπορούσαν να φορτιστούν περαιτέρω σημειολογικά και εκφραστικά. Μέσα στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο ρυθμό της εικονικής μας πραγματικότητας, η Δημητρίου διαλέγει την επιβράδυνση και την επιμονή στη διεύρυνση της λεπτομέρειας, μια πορεία που εκφράζει την επιθυμία για επιστροφή σε ένα πιθανά χαμένο μέλλον.

Η παράσταση “FunkyTurn and/orLegally Live” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Με την υποστήριξη του Κινητήρα και TrinityLaban.

Σύλληψη/Χορογραφία/Καλλιτεχνική Διεύθυνση:Ζωή Δημητρίου

Δραματουργία/Κείμενο:Ζωή Δημητρίου

Περφόρμανς:Ζωή Δημητρίου

Σύνθεση/Ηχητικός Σχεδιασμός:SamHayden

Σκηνικά:ΜάρωΜιχαλακάκου

Φωτισμοί:ΤάσοςΠαλαιορούτας

Γραφιστική Επιμέλεια/Βίντεο: Μαριλένα Αλιγιζάκη

Διεύθυνση και ΕκτέλεσηΠαραγωγής:ΡέναΑνδρεαδάκη

Eυχαριστούμε τους/τις: Γιώργο Βαλαή, VoltnoiBrege, SakisBwana, Δημήτρη Έξαρχο, Joe Kelleher, Nicholas Minns, Αλεξία Μπεζίκη, Paddy Randal, Serena Ruth, Peter Von Salis, Simone Sistarelli, JacopoZecchi.

 

Τίτλοςέργου: Things move but they do not say anything

Χορογράφος: Poliana Lima (BRA)

Διάρκεια έργου: 40΄

To“Thingsmovebuttheydonotsayanything” είναι ένα χορευτικό κομμάτι για τη γλώσσα των σωμάτων και το σώμα της γλώσσας. Εκτελεσμένο από γυναίκες χορεύτριες, το κομμάτι εκτυλίσσεται χωρίς να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους – τουλάχιστον όχι σωματικά – και μέσα από τους ήχους που παράγουν τα σώματά τους καθώς κινούνται όλες μαζί, σε μία συν-κίνηση, σε μία συν-παρουσία ομοφωνίας.

Ντυμένα με γκλίτερ και λουσμένα στην αύρα μεταβαλλόμενων φωτισμών, τα σώματα αυτά είναι διαρκώς στραμμένα προς το (όποιο) κοινό καθώς στέκονται και σείονται και συστρέφονται, διατηρώντας ταυτόχρονα το καθένα τη θέση του. Η σχεδόν αρχαϊκή αίσθηση της ισχυρής γυναικείας παρουσίας εκπέμπεται μέσω της τελετουργικής τους κίνησης – έτσι όπως την επαναλαμβάνουν και μετατοπίζουν και επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά. Ο ρυθμός και ο σταδιακός μετασχηματισμός δίνουν στο κομμάτι μια οργανική αίσθηση, σαν να γινόμαστε μάρτυρες μιας βλάστησης ή κάποιου καιρικού φαινομένου ή της κίνησης ενός σμήνους.

Η χορογραφία παραπέμπει στη συλλογική χειραφέτηση και την ποιητική των σωμάτων ως διαύλων που απηχούν φωνές του παρελθόντος και ενοράσεις του μέλλοντος, των σωμάτων που προβάλλουν και διαδίδουν αξιώσεις, ιστορίες, παρουσία, χρόνο.

Ιδέα, χορογραφία και σκηνοθεσία:PolianaLima

Βοηθός χορογράφος:LucasCondró

Σχεδιασμός Φωτισμού:CarlosMarquerie

Σχεδιασμός ήχου:ArneBock

Κοστούμια:AnaïsZebrowski

Βοηθός σχεδιασμού κοστουμιών:DiegoCarrascoPulido

ÁlvaroGomezPidal, AlexisDelgadoBúrdalo

Χορεύουν:CláudiaBosch, LauraCardona, AdaContinente, CarlaDiego, NataliaFernandes, CrisManso, DanielleMesquita, ClaraPampyn, AlmudenaPerez, IsabelaRossi, MaddiRuizdeLoizagayAinhoaUzandizaga

ΓραφείοΤύπου:Cultproject

Παραγωγή:IsabellaLima

Τεχνικόςσυντονισμός:CristinaBolívar

Συμπαραγωγή:Teatros del Canal, Teatro Municipal do Porto / DDD - Festival Dias da Dança, CND/Pantin y Porosus Fonds de Dotation

ΣΑΒΒΑΤΟ29/05

Τίτλοςέργου: Why should it be more desirable for green fire balls to exist than not?

Χορογράφος: ΓεωργίαΒαρδαρού

Διάρκεια έργου: 40΄

 

 «Στο “Whyshoulditbemoredesirable…” η Βαρδαρού αποκαθιστά την πρωτοκαθεδρία του χορού, εισάγοντας στον χώρο μεταξύ ερμηνευτή και ακροατηρίου –εκεί, δηλαδή, όπου συμβαίνει ο χορός– μια διφορούμενη διάσταση στην οποία μπορούμε να αναζητήσουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτό που επιθυμούμε.» — writingaboutdance, NicholasMinns, 1/11/2019

Το “Why should it be more desirable for green fire balls to exist than not?” (Γιατί να είναι πιο επιθυμητό να υπάρχουν πράσινες φλογόμπαλες παρά να μην υπάρχουν;) είναι ένα χορευτικό σόλο σε σύμπραξη με τον εικαστικό DavidBergé. Εικόνες και κινήσεις αλληλοεπικαλύπτονται για να δημιουργήσουν έναν χώρο όπου το κοινό μπορεί να διαβάσει τις προβολές, τον χορό και την εφήμερη σχέση μεταξύ τους.

Η χορογράφος, Γεωργία Βαρδαρού, σημειώνει για το έργο:

«Πόσο παιγνιώδης μπορεί να είναι η δημιουργία του εννοιολογικού πλαισίου μιας εικόνας με τη βοήθεια της γλώσσας του χορού; Καθίστανται εύπλαστες οι σημασίες δίπλα σε ένα σώμα που κινείται; Πώς διηγείται ένα σώμα; To εννοιολογικό πλαίσιο αναδεικνύει ή αποδυναμώνει τη σημασία των όσων βλέπουμε επί σκηνής; Τι συμβαίνει στον χώρο ανάμεσα στην αντίληψη του ερμηνευτή και σε αυτή του κοινού; Ίσως είναι ακριβώς αυτός ο χώρος, μεταξύ των διαφορετικών αντιλήψεών μας, όπου επιτελείται ο χορός.

Σύμφωνα με τον CarlGustavJung, τα ΑΤΙΑ διεγείρουν συνειδητές και ασυνείδητες φαντασιώσεις. Ίσως οι χορευτικές κινήσεις μπορούν κι αυτές να θεωρηθούν ένας τρόπος να αναλογιστούμε εάν κάποιος βλέπει αυτό που βλέπει επειδή είναι πράγματι εκεί ή επειδή «κάποιο αρχέτυπο τού γεννά αυτή τη θέαση» Οι Ιπτάμενοι δίσκοι του Jung είναι ένα βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό για αυτό το έργο, ο τίτλος του οποίου είναι αντλημένος κατά το ήμισυ από αυτό το βιβλίο και αναφέρεται στη γενική ομολογία ότι είναι πιο επιθυμητό να υπάρχει κάτι (στην περίπτωση του βιβλίου, οι ιπτάμενοι δίσκοι) παρά να μην υπάρχει. Αν υποθέσουμε ότι αυτού του είδους η επιθυμία αποτελεί μέρος του μηχανισμού παρακολούθησης μιας παράστασης χορού, τότε θα μπορούσαμε επίσης να υποθέσουμε ότι, ενώ παρακολουθούμε τον χορό, αναζητούμε διαρκώς κάτι, συνειδητά ή ασυνείδητα».

 

Χορογραφία και Χορός: Γεωργία Βαρδαρού

Σκηνογραφία:DavidBergé

Σχεδιασμός Φωτισμού:AnaRovira

Φωτογραφίες:DavidBergé, ΕλίναΛούκου, Αγνή Παπαδέλη Ροσσέτου

Μουσικά κομμάτια:LaurelHalo

Καλλιτεχνικός σύμβουλος:MarcVanrunt

Παραγωγή:Kunst/Werk, Αμβέρσα

Residencies:LaCaldera, ElGraner, Βαρκελώνη

Με την υποστήριξη του:DanceUmbrella

Ευχαριστίες:SalvaSanchis

ΚΥΡΙΑΚΗ30/05

Τίτλοςέργου: Daretobetogether               ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Όνομα ομάδας: Αλέξης Κυριακούλης

Διάρκεια έργου: 10΄

Το έργο “Daretobetogether”αποτελεί μια χορευτική σπουδή πάνω στην εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων και τις αντίστοιχες μεταβολές στην ψυχοσύνθεση των εμπλεκομένων σε αυτές.

Ενώ οι άνθρωποι μοιάζει να λειτουργούν καλύτερα και να προχωρούν μακρύτερα μέσα από τις σχεσιακές διεργασίες, την εγγύτητα και την ανταλλαγή, το αίτημα της ατομικότητας προβάλλει πάντα, σχεδόν αναπόφευκτα, διεκδικώντας ικανοποίηση και τα ηνία κάθε συνεύρεσης.

Ενώ είναι αλήθεια ότι καθένας εισέρχεται και αποχωρεί μόνος του από το πολύπλοκο τελετουργικό της ύπαρξης, είναι εξίσου αλήθεια ότι το καθημερινό βίωμα γίνεται εφικτό χάρη στους πολλούς τρόπους με τους οποίους συναισθανόμαστε τους άλλους και μοιραζόμαστε τα χαρακτηριστικά της μοναδικής εμπειρίας μας.

Ο χορογράφος και διαμεσικός καλλιτέχνης Άλεξ Κυριακούλης στοχάζεται πάνω στην τόλμη της συνύπαρξης και της συνένωσης, στις συνάψεις που τροφοδοτούν τα αγγίγματα και τη νοηματοδότηση που πετυχαίνουν τα αγκαλιάσματα· χορογραφεί φωτίζοντας την έκδηλη ανάγκη του σώματος να «γίνεται» μαζί με άλλα σώματα, ακόμη και αν αυτό δεν συμβαίνει παρά «ανάμεσα», στο διάστημα που χωρίζει τα δύο θεμελιώδη σημεία μοναξιάς, τη γέννηση και τον θάνατο. Όπως σημειώνει ο ίδιος με αναφορά την ιδιαίτερη συνθήκη της απομόνωσης που διανύουμε: «Ένας δάσκαλός μου είχε πει, “ο άνθρωπος έρχεται και φεύγει μόνος”. Ας βρούμε, λοιπόν, τον τρόπο που θα αλλάξει η ενδιάμεση πορεία της ζωής μας».

Χορογραφία:Άλεξ Κυριακούλης

Ερμηνεία / Συνδημιουργία: Κατερίνα Μαγεράκη, Πέτρος Τσοφύλλας, ΝόνηΜπούφη

Σκηνογραφία / StageManager: Παρασκευή Χιονίδου

Φωτισμοί:Άλεξ Κυριακούλης

Με την υποστήριξη:DanceCulturalCentre

Τίτλος έργου: Enchanté                ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Όνομα ομάδας: Νατάσα Φραντζή

Διάρκεια έργου: 10΄

Κάθε φορά που συστηνόμαστε σε κάποιον επαγγελματικά, ερωτικά ή φιλικά, υπάρχει μια ενδόμυχη λειτουργία που μας κατευθύνει στο ποια από τα χαρακτηριστικά του εαυτού μας θα προβάλλουμε. Αυτός ο διαρκής επαναπροσδιορισμός του εαυτού στη διάδρασή του με τους άλλους, σε μια εποχή μάλιστα που η εικόνα καθίσταται πιο αντιπροσωπευτική από την ουσία, αποτελεί μια εξαιρετικά στρεσογόνα διαδικασία η οποία τείνει να αντικαταστήσει τελικά το πραγματικό βίωμα. Με τα λόγια του ΧόρχεΜπουκάι:

Ήταν μια φορά… «μια φορά»
που από το πολύ που τη διηγήθηκαν
ακούστηκε τόσες φορές...
που έγινε πραγματικότητα.

Τι γίνεται όταν στην πληθωριστική αυτή εναλλαγή εαυτών χάνεται η ταυτότητα;

Το “Enchanté”αποπειράται να μελετήσει το δύσκολο αυτό ερώτημα μέσα από μια κινητική έρευνα. Προτείνει ένα ταξίδι με μία αφετηρία και πολλούς διαφορετικούς προορισμούς όπως αυτοί προκύπτουν μέσα από τις συνειρμικές και ενστικτώδεις αντιδράσεις των χορευτών σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Η γλώσσα που το ίδιο το σώμα κάθε φορά παράγει, ρεαλιστική ή σουρεαλιστική, αφηγείται διαφορετικές ιστορίες, με ή χωρίς λογική σύνδεση. Στην πολυπόθητη ελευθερία έκφρασής του πολλαπλές «πραγματικότητες» συγκρούονται, ενίοτε αλληλοακυρώνονται, εγκλωβίζονται στο συνεχές της ανερμάτιστης πολυμορφικότητας που μπορεί να μην είναι παρά ο πλήρης, αδιέξοδος κατακερματισμός του περιεχομένου.

Ιδέα / Χορογραφία: Νατάσα Φραντζή

Ερμηνεία / Συνδημιουργία: Απόστολος Κουσίνας, Λουκάς Θεοδοσόπουλος

Φωτισμοί:Άλεξ Κυριακούλης, Νατάσα Φραντζή

Με την υποστήριξη:Dance Cultural Centre 

Τίτλος έργου: Somiglianza

Όνομα ομάδας: KOR’SIA

Διάρκεια έργου: 15΄

Το “Somiglianza” είναι μια παράσταση με ονειρική, σαγηνευτική και εκκεντρική ατμόσφαιρα. Χρησιμοποιεί στοιχεία από τον κόσμο του κινηματογράφου και της φωτογραφίας για να μεταφράσει με σαρκαστική διάθεση το “L’après-midid’unfaune” σε μουσική του ClaudeDebussy, την πρώτη χορογραφική σύνθεση με την οποία ο VaslavNijinsky άνοιξε τις πύλες της νεωτερικότητας. Οι δύο χορογράφοι –εδώ και ερμηνευτές– συνδυάζουν την κλασική εικονογραφία με τον κόσμο των ονείρων, του σαρκασμού και της λαμπερής αίγλης με εξαιρετική χάρη. Το παράδοξο της ακινησίας, που εισήγαγε ο Nijinsky για να εκφράσει τις καταχρήσεις της σάρκας και του πόθου, μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι στατικής και δυναμικής ισορροπίας που παραπέμπει στη συγχρονισμένη κολύμβηση των αμερικανικών Aqua-Musicals, όταν μεσουρανούσε η EstherWilliams στα τέλη της δεκαετίας του ’40.

Ο Φαύνος, ψηλός και μεγαλοπρεπής, με μια μακριά τουνίκ από λευκή δαντέλα, είναι στεφανωμένος με λουλούδια σαν άλλος ερμαφρόδιτος Farinelli, ενώ οι Νύμφες, λίγο σαν γοργόνες και λίγο σαν τις κοπέλες των αλλοτινών τολμηρών φωτογραφιών πιν-απ, χάνουν το φύλο τους καθώς ενσαρκώνονται από χορεύτριες και από χορευτές. Η απόδοση των DeRosa και Russo είναι ένα είδος ποπ ονείρου – μικρά και σύντομα στιγμιότυπα κινηματογραφικής λαμπρότητας, όπου η αποθέωση της σεξουαλικότητας και του αισθησιασμού προκύπτει μέσα από τον συνδυασμό της χάρης με την ποιητική ανευλαβικότητα.

Χορογραφία: KOR´SIA Antonio de Rosa, Mattia Russo

Μουσική: Claude Debussy, Prélude à l'après-midi d'un faune

Κοστούμια: KOR´SIA και Vanesa Soria Lima

Σκηνογραφία: KOR´SIA

ΣχεδιασμόςΦωτισμού: Mattia Russo, Antonio de Rosa

Κείμενο: Celia Zaragoza

Χορεύουν: Astrid Bramming, Giulia Russo, Alejandro Moya, Mattia Russo, Antonio de Rosa

 

28/05
ARC_HOTHOUSES

 

“Personalmovement” (Προσωπικήκίνηση)

Workshop με τη Γεωργία Βαρδαρού

Ώρα: 12:00-15:00
Τόπος:DanceCulturalCentre

Τι μας έρχεται στον νου όταν ακούμε τον όρο «προσωπική κίνηση»; Από πού πηγάζει μια τέτοιους είδους κίνηση; Χωρά διάπλαση η «προσωπική κίνηση»; Τι συμβαίνει στον χώρο ανάμεσα στη δική μου αντίληψη και σε αυτήν του κοινού;

Χρησιμοποιώντας τα σώματά τους ως εργαλεία, υπό την καθοδήγηση της Βαρδαρού και με τη χρήση μουσικής, οι συμμετέχοντες θα χρησιμοποιήσουν τον «κινητικό αυτοσχεδιασμό» προκειμένου να ενεργοποιήσουν, να συνειδητοποιήσουν και να τελειοποιήσουν τεχνικά τους προσωπικούς τους τρόπους κίνησης. Μέσω διάφορων επιμέρους αναθέσεων, η πρόθεση είναι να αναγνωρίσουν τυχόν επαναλαμβανόμενα μοτίβα και να πειραματιστούν με το πώς να τα επεξεργαστούν περαιτέρω και, εντέλει, να τα αξιοποιήσουν στο πλαίσιο μιας παράστασης.

29/05

“Corporalwritings” (Σωματικέςγραφές)

Workshop μετουςMattiaRusso&AntoniodeRosa (KOR’SIA)

Ώρα: 12:00-15:00
Τόπος:DanceCulturalCentre

Ο MattiaRusso και ο AntoniodeRosa προτείνουν ένα εργαστήριο που βασίζεται στη διερεύνηση της κίνησης. Η έρευνα αυτή επικεντρώνει στην αμοιβαία ανατροφοδότηση ανάμεσα στις καταβολές και στις ικανότητες κάθε συμμετέχοντα.

Το εργαστήριο είναι δομημένο ως δημιουργική διαδικασία, όπου ο κύριος στόχος είναι η εξερεύνηση της δυνατότητας δημιουργίας μιας νέας κίνησης. Στοχεύει να αναδείξει τα νοητικά και σωματικά όρια, τις ανησυχίες, τις εσωτερικές αντιφάσεις ή ακόμα και τους τόπους μνήμης, προκειμένου να οδηγήσει το σώμα να ανακαλύψει νέες, ακραίες και άγνωστες λύσεις. Ξεκινώντας από μια δεδομένη πραγματικότητα, ο χορός μετατρέπεται σε μια νέα έρευνα σε αναζήτηση μοναδικών μορφών προσωπικής έκφρασης.